شناسه سوره عادیات (مکی 14) در ویراست جدید جلد اول تفسیر همگام با وحی
این سوره بهمناسبت آیهی اول آن، «العادیات» یا «والعادیات» نامیده شده است. هرچند تمام روایات ترتیب نزول، سورهی عادیات را مکی می‌دانند؛ اما برخی از مفسران، باتوجه به روایاتی که در تطبیق سوگندهای ابتدای سوره، بر مجاهدت علی7 وجود دارد، در مکی بودن سوره تشکیک کردند، و بهخاطر این ماجرا، سوره را مدنی دانستهاند؛[1] لکن بهنظر میرسد که با در نظر گرفتن تمام آیات سوره، مکی بودن آن قویتر است.[2] تأکید میشود که محتمل است روایات شأن نزول، مربوط به یکی از تطبیقات آیات ابتدایی سوره باشد، نه تنزیل آنها.
این سوره در روایات گردآوری شده در جداول مقدمه این تفسیر (همگام یا وحی)، چهاردهمین سورهای است که بر پیامبر اکرم9 نازل شده است. تنها یک مورد اختلاف، در روایت زهری با دیگر روایات روایات مسند و ترکیبی، وجود دارد. زهری سورهی عادیات را پیش از سورهی عصر گزارش کرده است. دربارهی جابه‌جایی رتبهی سورهی عصر و عادیات در مقدمهی سورهی عصر، توضیح کافی داده شد.
سورهی عادیات در ترتیب مصحف رسمی در جزء سی‌ام قرآن، ردیف صدم، پس از سورهی زلزال و پیش از سورهی قارعه واقع است و یازده آیه دارد.
[1] . فیض کاشانی، تفسیر الصافی، ج 5، ص 360 (مکی بودن را به قیل نسبت داده است)؛ طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ج 20، ص 334 و مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج 27، ص 235.
[2] . قمی، تفسیر قمی، ج 2، ص 434؛ قمی مشهدی، کنز الدقائق، ج 14، ص 397؛ سیوطی، الدرالمنثور، ج 6، ص 383؛ ابنکثیر، تفسیر القرآن العظیم، ج 8، ص 445؛ فخر رازی، مفاتیح الغیب، ج 32، ص 258؛ زمخشری، کشاف، ج 4ف ص786 (مدنی بودن را به قیل نسبت میدهد)؛ ملاحویش آل غازی، بیان المعانی، ج 1، ص 165؛ زحیلی، المنیر، ج30، ص 366؛ خطیب، تفسیر القرآنی للقرآن، ج 16، ص 1653 و سید قطب، فی ظلال القرآن، ج 6، ص 3957.
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.